Beste De Ruijter,
Als er vrienden van mij ouders worden, geniet ik telkens weer van het ‘beschuit met muisjes’. Ik kom oorspronkelijk uit Belgie en daar kennen we die traditie niet (daar geven we ‘suikerbonen’, eigenlijk een soort grotere afgeplatte ‘smarties’ gevuld met chocolade en/of een hazelnoot).
Ik ben vast niet de eerste die het jullie vraagt, maar waarom hebben jullie alleen muisjes in de ‘traditionele’ en niet bepaald gender-neutrale kleuren, roze en blauw?
Zelf zou ik ‘regenboogmuisjes’ het allermooiste vinden. En dan bedoel ik niet alleen visueel, maar vooral conceptueel. Het betekent: ieder kindje is welkom, wat het geslacht ook is, of het zich nou ontwikkelt volgens de meest voorkomende lijn (‘ik heb een piemel en ik voel me een jongen’, aka gender identiteit is in lijn met het seksuele geslacht), of als transgender, bi-gender of non-gender. En ook wat betreft seksuele oriëntatie worden alle kinderen welkom geheten door de regenboogmuisjes. Het maakt niet uit of de baby later homo-, bi- of hetero-seksuele gevoelens krijgt.
Regenboogmuisjes betekenen: ‘Dit nieuwe mensje is welkom, volledig welkom om de persoon te zijn en te worden zoals dat voor hem/haar voelt in het hart/het lichaam/het brein/het leven.’
Ik zou dat een heel mooi signaal vinden in deze tijden en ik zou het waarderen als jullie deze suggestie in overweging zouden willen nemen.
Groetjes, Hylke